Cécile Narinx, rot op met die truien!

Vrijdag 3 mei 2019

Op Hoe Mannen Denken staat sinds donderdag 21 maart 2019 de volgende column online:

bron: eigen foto MW

Sorry mensen, dit kan niet anders. Al schiet de bloesem uit de kale stammen, ik moet het nog even over de trui hebben. Ik zou het veel eerder hebben gedaan als ik Volkskrant Magazine van 19 januari tijdig in handen had gekregen. Met daarin die twee pagina’s vol onpeilbaar mannenmodeleed.

Leed dat Volkskrant-mode-‘expert’ Cécile Narinx mannen wil aandoen. Zij brak een lans voor truien. Truien om te janken! Alleen al de presentatie op de catwalks was het zoveelste dieptepunt in de mannenmode.

Jazeker, catwalks! Ook topontwerpers vergrijpen zich tegenwoordig aan de trui. Na de man met smaak een eeuw lang dodelijk te hebben verveeld met pakken, pakken in alle soorten en maten die gemeen hebben dat ze zouteloos en saai zijn, hebben ze het roer omgegooid.

De modellen alleen al, wat een treurig stelletje stoethaspels. Vrouwenmode wordt om de sexy lijven gedrapeerd van oogverblindende modellen met een waas van mysterie om zich heen. Bij vrijwel alles wat mannen geacht worden aan te trekken kan je de woorden schoonheid, seks en mysterie meteen uit het vocabulaire schrappen. En dat begint dus bij die modellen.

Vooral als de indruk gewekt moet worden dat er vernieuwing in het spel is, worden de textiel geworden hersenspinsels van overschatte ontwerpers om de breekbare schoudertjes gehangen van jochies, type vroeger op school altijd gepest, die vermoedelijk hele dagen zitten te gamen in naar verschaald jongenszweet meurende spelonken, verstoken van zon.

En dan moeten we het nog over die truien zelf gaan hebben. We beginnen met een poging waar nog iets positiefs over op te merken valt. De Burberry trui. Weliswaar reikte hij de zwarte jongen die hem aan moest trekken zo ongeveer tot op de knieën, als een jurk met slechte pasvorm, maar die trui had op zich leuke kleurtjes, als enige. De aandacht werd nog enigszins afgeleid door het foutste afrokapsel van de laatste tijd ‘welke kant zullen we het nu eens op laten groeien?’

Verder suffe truien in combinatie met suffe broeken. Truien bijvoorbeeld met Noorse motieven zoals Mart Smeets ze vroeger droeg, voor hij zich tot dat andere mannenmodedrama bekeerde. Het pak. Met pochet. Daarmee zijn Isabel Marant, Dries van Noten, Dolce en Gabbana en Acne (het woord zegt het eigenlijk al, je denkt meteen aan pus) zo ongeveer afgetikt.

Een speciale vermelding verdient Gucci voor hun poging de man definitief te begraven op het kerkhof van de mode. Ten eerste het model. Uit welk stofnest is die jaren vijftig student, met jaren zeventig bril, bloempotkapsel en vlassig snorretje opgediept?

Die ruitjesbroek die op zijn tocht omlaag ternauwernood door zijn heupen is gestuit en daar als een juten zak op is blijven hangen. Die trui die er uitziet alsof hij door zijn kleurenblinde oma is gebreid, naar een patroon bedoeld voor een gordijn in een doorzonwoning.

En deze ellende werd ons door Cécile opgediend onder de noemer van gezellig, heel goed, uitgesproken, karaktervol. Qua trui dus. En dan mis ik de essentie: warm! Als je op het eind ook nog eens moet lezen dat het coolste dat ze zich kan voorstellen het vest (trui met rits) zonder kraak of smaak van the Dude (Big Lebowski) is, dan is alles verklaard.

Met zulke truien zou je bijna gaan verlangen naar het pak, het enige kledingstuk voor de man dat genade kan vinden in de ogen van Volkskrantmodeclown nummer twee Arno Kantelberg. Mooi en sexy zijn daarbij geen criteria. Goed of niet goed, daar gaat het om!

Een goed pak is in essentie een afvinklijstje. Als aan alle voorschriften in Arno’s padvindershandboek van de stijl voldaan is, inclusief de kleine lettertjes (zaken als mouwen waar een precies aantal centimeters overhemdmouw onderuit komt, sluitknoop op de juiste plaats, ‘sexy kneepje’ in de strop van de stropdas) moet hij waarschijnlijk een orgasme onderdrukken.

Dan in vredesnaam toch maar die trui! Van C&A of zo. Want we weten nu hoe gevaarlijk het is om aan een trui andere eisen te stellen dan dat hij warm zit. Gelukkig dat het lente is, kunnen we lekker zonder. Nou ja, we doen gewoon alsof.

Klik hier om de column te lezen op Hoe Mannen Denken